2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1228
Okunma
yorgunum usta
yitirdim esmerliğimi
eskisi gibi şen şakrak değilim
ilk önce üzerime doğsa da kadim güneş.
bilmiyorum
bir şeyler içimi kemirir durur usta
kestaneliğimi
mor dağlar bakışlı gözlerimi kaybettim
ne(re)ye baksam kara
ne ellesem avuçlarımda yara.
yorgunum usta
kalmadı (ana)dilimde tüy
kuşlar da selam veremez oldu göğüme
arşım artık grinin bin bir tonu.
şimdi ve (muhtemelen) yarınlarda
büyüyecek peşimdeki ağırlık
ve yalnızlığıma sadece türküler yakacak
beni azıcık bilenler
beni bir nebze hatırlamak isteyenler.
5.0
100% (4)
Cevap Yaz