Hocam şiiriniz sanatsal ve edebi nitelik taşımasa da çok duygusaldı.Bu arada merak ettim.Şiirde kızım demişsiniz de siz erkeksiniz oysa?

KISACA BABALAR VE KIZLARI DİYORUM ÇOK ÖZELDİR HER ZAMAN İLİŞKİLERİ..yürekten kutlayarak.. saygımla...

Ah be hemşerim yine yaktın yüreklerimizi. Aldın gittin maziye götürdün bizi, Babam deyince içimden birşeyler koptu, gözümde canlandı babamla yaşadıklarım. Babalar Anneler yaşamlarında çok kıymeti bilinmeyenler, kaybedince içimiz çız eder yanar durur yürekler.
Duyarlı yüreğini kutlarım gecenin bu saatinde bana Babamı hatırlattın çok teşekkür ederim yüreğin var olsun.
Babama yazdığım şiirimden iki kıtasını paylaşmak istedim bu vesileyle Saygı ve selamlarımla..

BABAM


Senin bir bakışın vardı, güneşi hatırlatır
Hele bir kaş çatışın, yıldırımlar çaktırır
Heybetli duruşunla, güven duyardım sana
İşte bunlar nasihat, kaldılar senden bana.

Seni bildim tanıdım, her sözüne inandım
Doğruluğu dürüstlüğü, inanki senden aldım
Evimizin direği, yaşam kaynağımız oldun
Senin sayende ben’de, dürüst bir insan oldum..

Güzel bir öykü tadında dizelerdi Kemal abi,ama hüzündü,kutlarım.
Saygılarımla...........

Babalarımız.... Bu günkü varlığımızı önce ALLAH a sonrada onlara borçluyuz. Hem de bin bir mihnet ve zoluklarla bizleri yetiştiren annelerimize. Ne kadar güzel ve anlamlıdır, babalı günleri yaşamak. Hep imrenmişimdir; babalarının elinden tutarak tarlaya, bağa, bostana gidenlere. Benim çocukluğumda ve yöremizde en anlamlı meşgale ve eğlence de buydu işte. Beş altı yaşıma kadar olan o mutlu günler serüvenlerini ancak hatırlayabiliyorum. Ondan sonrası bir başka dünya olarak gelişmiş sanki benim için.
Bir defacık da olsa, "baba" deme özlemi içinde kıvranan "delikanlılık" ve erişkinlik çağında olan insanlara da rastladım. Hatta babalarının nerede, kim olduğunu bilemeyenlere de. Yaşam bazen nekadar tarif edilemez acılarla doludur.

Babalı günlerini mutluluk içinde yaşayan ve geçiren, her genç ve erişkinlere ders olsun bu çok anlamlı şiirnizin dolu,dolu, yansıyan mesajları. İnsanlar, ebeveynlerinin çok değerli olduğunu, onlara kocaman yaşamlarını borçlu olduklarını hiç nutmasınlar. En kötü ve yararsız nitelenen babalar bile, babasız olmaktan, bin defa daha iyidir.

Esenlik ve mutluluk dileklerimle kutluyorum özlü ve çok anlamlı bu çalışmanızı kemal bey kardeşim.
Kemal Polat

kempol tarafından 10/10/2012 1:14:36 AM zamanında düzenlenmiştir.

BABAM İÇİN…

Hava karardıktan sonra bakkaldan bir şey alınacaksa,
korkmazdım sokaklardan,
koşardım.
Gurur duyman için korkusuz kızınla…
Gece yarısı uykularında pencerenin önünde uluyan köpeği,
ya da hırçın sesler çıkartarak mahalleyi ayağa kaldıran Mart kedilerini çıkıp kovalardım,
yeter ki sen rahat uyu diye.
Hiç yaramazlık yapmazdım,
yaramazlığın nasıl yapıldığını bilmezdim zaten;
babasının yanı başındaki koltuğa oturup,
televizyonda maçları,
haberleri ya da açık oturumları izleyen uyarlı kızdım hep…
Senin gibi ben de Eskişehirspor’u tuttum hep…
Kalecisinden golcüsüne tüm futbolcularını,
ilk kez hangi tarihte birinci lige çıktığını,
hangi tarihte ikinci lige düştüğünü,
niçin düştüğünü,
birinci lige tekrar ne zaman çıktığını ezbere bilirdim…
Çok hoşlanırdın bundan…
Ben hep senin için bir şeyler oldum.
Hüzünlerimi içime kapattım,
sana asla belli etmeden.


Şimdi ise sen yoksun,
gittin beni babasız bırakarak…
Çiçeğini dalından koparttılar,
bir bardak su içinde bıraktılar.
Tutunacak bir dalım yok artık.
İşte bunu kaldıramadım baba!
Artık senin o korkusuz,
akıllı kızın değilim…
Artık,
futboldan nefret ediyorum,
haberlerden de,
açık oturumlardan da…
Ve küçükken yapamadığım herşeyi şimdi yapıyorum…
Televizyon karşısında öyle saatlerce oturmuyorum,
oturduğumda da çizgi filmler seyrediyorum.
Ne var ki her çizgi film canavarının,
yaşamdaki insanlar olduğunu fark ettikçe kaçıyorum insanlardan…
Bütün kapılarımı,
pencerelerimi kilitliyorum.
Geceleri evin tüm ışıklarını yanık bırakıyorum,
çünkü artık karanlıktan korkuyorum…
Ben sorunlarımı aşıp senin istediğin gibi bir evlat olamıyorum.
Özür dilerim baba.
Sana layık olamadğım icin affet!
Nolur affet beni baba!
Köpek havlamalarından
ve Mart kedilerinin çığlıklarından ise hiç korkmuyorum,
çünkü onlar bana yaşadığımı hatırlatıyor…


Yaşamak neden zor baba?
Ben hata yaptıkça sen bağrına bastın.
Her derdimle bocaladıkça hayatını benim için nasıl tükettiğinin farkına varıyorum.
Her derdimle başa çıkamadıkça,
hiçbir derdimi çözümsüz bırakmadığını hatırlayarak seni gözümde çok büyütüyorum.
Ben senin hakkını asla ödeyemem baba.
Ne kadar zorlansam da yaşıyorum işte.
Senin için kocaman sözcüklerle dualar ediyorum,
kendim için ise küçücük sözcüklerle haykırıyorum.
Krizler geçiriyorum üzüntüden.

Ben büyüdüm baba…
Artık üzüntülerimi belli edemiyorum.
Gözlerimi yaşlı göreceğinden korkarak
ağlamak için akşam karanlığını bekliyorum.
Yatağımda,
yorganımın altında,
hıçkırıklarımın sesini kısarak.



Hüzün doluydu beğeni ile okudum yüreğine kalemine sağlık üstadım
Ben beğendim kalemin daim olsun
Selamlar

Normalde şiirleri birkaç kez okurum...
Ben gibi baba özlemi çeken için bu kez ancak bir kez okuttu...

Tebrik ediyorum...

Saygılar...

Ben büyüdüm baba…
Artık üzüntülerimi belli edemiyorum.
Gözlerimi yaşlı göreceğinden korkarak
ağlamak için akşam karanlığını bekliyorum.
Yatağımda,
yorganımın altında,
hıçkırıklarımın sesini kısarak.
güzel bir vefa örneği okudum sayfanızda tebrik ederim kalemdaşım. Saygılarımla...

Baba her zaman mevcuttur. Babasız çocuklarda bile varlığı hissedilebilir. Babanın yokluğunda çocuk çoğu zaman hayali bir babayı içselleştirebilir. Bu hayali kendi içinde taşıyabilir ve bu hayalin olumlu ya da olumsuz yanlarıyla özleşebilir.

En azından şunu bilmelisiniz ki hocam o sizinle gurur duyuyordur

mekanı cennet olsun rahmetle....

Bir öykü okur gibi okudum, şiir öyküydü.

Ben de babamı anımsadım, beni ana, anne diye çağıran, sevgiyle yatağımızdan kaldıran..

tebrikler, güzeldi okumak,

selâmlar..

Vefalı yüreğiniz yaşasın değerli kaleminizle beraber, harika duygular yaşattı güzel şiiriniz, kutluyorum sizi dost.

Evet kardeşim ne de çabuk ağlar gülerek yaş silerdik
Rahmeti bol olsun bütün babaların benim babam işi çok oldumu bizlere kızardı
Benim karnımda boyunduruk dönür hele bunların keyfine bak derdi gülerdik ya o boyunduruk
karına sığarmı şimdi anlıyorum insanın karnına dünya sığıyormuş neki boyunduruk
Kalemini kutlarım bu güzel şiir bana anımı hatırlattı

şiiri okuyunca kendi babamı düşünmeden edemedim.
ben de futbol manyağıydım bi zamanlar
gazetenin önce spor sayfasını okurdum
fikstürleri takip ederdim
bırakın takımın kadrosunu
masörüne kadar bilirdim
neden?
nedeni basit
babam küçük yazıları iyi okuyamadığından
spor sayfasının tamamını bana okuttururdu.
bulmacaları da beraber doldururduk.dolduramadığım birkaç yere boş kalmasın diye harfler yazmak da ordan alışkanlığım.
yalnız benim babam öyle hataları affeden bağrına basan biri değildi
iyi zamanını kollamak gerekti ki nadir olurdu:(
ama düşünüyorum da belki bu yüzden
her işimi kendim yaptım
desteğe ya da yardıma iht,yaç duymadım
ufak tefek şeyler de moralimi bozup hayatımı sekteye uğratmadı.
kısacası güçlü olduğumu düşünüyorum hastalık ve ölümler dışında.
öyle işte...
fazlaca açıldım sanırım.

saygılar hocam...

hüzündü
ah babasızlık yaşam boyun tadamadığım hep eksikliğini duyduğum duygu
güzel dile gelmiş dizelerde
saygımlasınız herdaim