” EKMEĞİM VAR,ALLAH’a ŞÜKÜR..”

Bir yürüyüşte rastladım,serinliğinde akşam’ın ,
Perişan vaziyetteydi;önünde bir yıkık dam’ın !..

Sanki unutulmuş gibi,tek başına ,yapayalnız;
Ne üstte var,ne de başta…Kimsesizmiş..O,bir bahtsız !…

Yavaşça yaklaşıp,baktım..Yoktu gözlerinde ışık..
Giyseli lime-lime..Saçları karmakarışık..

Şöyle sokuldum yanına..Kafasını kaldırmadı ;
Belki beni görmemişti,belki de hiç aldırmadı…

Yüz metre ötesi kumsal,çevresinde bir-kaç ağaç,
Halinden anlaşılıyor,belli ki karnı da çok aç !..

Korkutmak istemiyordum,zavallıcığı boşyere,
Birazcık daha sokulup,yavaşça çömeldim yere…

Boynunu hafifçe büktü;yerinden kalkıp,kaçmadı..
Bir an yüzüme baktı da,ağzını bile açmadı…

Ürkek bakışlardan sonra,hafifçe bi gülümsedi ;
Eteğinde bir gazete,plastik tabak ve kedi..

Tabaktan bir lokma alıp,kedi yavrusuna verdi,
Bir parça ağzına attı…Gazeteyi yere serdi..

“..Ne baktın ?..” diye sorarken,bakışları kuşkuluydu ;
Kalkacak hali de yoktu,gözleri de uykuluydu…

Hüzünlü bakışlarında bulunmasa da gözyaşı,
Boynu bükük,kalbi kırık..Önüne eğikti başı…

Para versem mi ki ?..Diye çıkarırken cüzdanımı,
Öylesine bir baktı kiiii !..Sanki dondurdu kanımı…

“..İstemem,ALLAH’a şükür,ekmeğim var,amca..” dedi…
Zavallıcığın sözleri,taaa yüreğime işledi !..

Ağzımda tıkanıp kaldı,atamadığım çığlıklar,
Yumruk gibi düğümlendi boğazımda hışkırıklar !..

KEDİSİYLE PAYLAŞTIĞI EKMEK İÇİN ŞÜKREDİYOR ;…
O HALİYLE, UFACIK BİR YARDIMIMI REDDEDİYOR…

BAKAMIYORDUM YÜZÜNE,AYRILIYORKEN ÇARESİZ,
AKŞAMIN SERİNLİĞİNDE, O ÇARESİZ,BEN ÇARESİZ !…

—–Mehmet Cemalettin Bayhan-DEREK-04.11.2003

ERDEK’te böyle niceleri…Ülkemizde,kimbilir bunun gibi
kaçbinlercesi ?..SOSYAL DEVLET…PEEEEEEEEHHH !..