İçinden
Çıkamadığım
Bir halin içindeyim
Her ne kadar
Nefes nefese kalsam,
Umutlarımın solmasını
Anbean yaşasam
Lahzanın açılan sahnesinde
Sessiz bir seyirci can olarak,
Gözyaşlarımı bıraksam
Hiç bilmeyecek ve
Belki de hissetmeyeceksin


Ne kadar özledim,
Hasretin esaretindeyim
Kuruyan dilim,
Fersizleşiyor artık gözlerim,
Mecalini terk etti aciz bedenim
Yıllar anlatmaya yetmedi,
Bir ömür firkatine hasredildi,
Ruhumun hicranı dinmedi
Hüzün yüreğimde
Derin izleri serdetti,
Her yutkunduğumda
Umut halimle bedelleşti


Kimseye
Anlatılmazdı,
Müthiş bir gamdı
Kim vakıf olsa adeta
Bir mecnun sanardı, lakin
Hissettiklerimi yaşayamazdı
Akıl yolda bırakıyor,
İdrak çaresizce bakıyor,
Nefes yıllardır
Sevdasından geçmiyor
Nasıl ve hangi lisanın
Kadrinden söz edilirdi,
Şerh edilmeyen
Hal ne acı bir firkatti


Ruhun
Dinmeyen vecdini
Anla ve ağla
Kalbim ne kadar
Hasretinde inlerse
Hiç duyma
Ve farkına da varma
Çile çeken benim nasıl olsa,
Halini, hasreden ruhumun
Hicranı sana ulaşmayınca
Nasibin neyse onunla kal,
Artık açılmayacaktır bu kapılar,
İçim niye acıyla sızlar

Din-i ayrı
Kâfir olsa derdimi anlar
Lakin sana nasip olmayan
Bu esin, vecdini
Yaşatmayan bir seçim
Nasıl yargılansın
Ve anlaşılmaya
Münhal bir halin kederini
Sineme bıraksın
Bahtım nasıl ağlasın,
Yangın olan kalbim
Hangi yüzle yakarsın
Ve öyle anlaşılsın


Aynalar
Aczi yetime
gülüp geçerler
Seyrettiğim infialime
Bilmem ki
Gönlün lisanından
Nasıl söz ederler
Benliğin içinde kaybolmayı
Nasıl bir vakit içinde
Haline zerk edip yad ederler
Masumiyetini teslim ederek,
Halimin hamlığına verirler
Ve artık ki avunma derler


Ah ettiğim
Bu ömrü nasıl hicvederler
Nesillerin feryat ettikleri
Lahzalarda sahifeleri bir
Bir aşikâr eylerler
Nafile figanını kim duyar
Anla artık diyerek, teskin
Etmeye gayret hasrederler
Yaşadığım acıyı
Ar haline getirip,
Hazanın solgun çehresinden
İbretle nazar ederler


Mustafa Cilasun