Gün olur
Akan sular
Fırtınalar
Durulur
Geçip gider
Çekip gider
Sıkıntılı
Yıkıntılı
Akıntılı
Mutsuzluk dolu
Umutsuzluk dolu
Sitem dolu
İsyan dolu zamanlar

Geride;
Selde sürüklenen
Fırtınada kırılıp dökülen
Arta kalan,
Yıpranmış hayaller…
Ne umut kalmıştır
Ne sabır,
Dahası
Rengini kaybetmiş bir hayat
Tarumar olmuş hissiyat
Bir yenilgi
Zafer belki…

Sanki sen değilmişsin gibi
Bunları yaşayan garibi
Bir buslu camdan seyredersin
Aynalarda okursun tarihi
Her kıyametten bir iz
Çehrendeki bu giz.

Duruldun,
Belki de yoruldun
Kendini kenarda buldun
Bazen maziye dalarsın
Alır kendini karşına sorarsın
İstediğin bu muydu?
Özlediğin bu muydu?
Beklediğin bu muydu?

İçinde bir yerlerde
Sakladığı onulmaz korkaklığıyla
Doyumsuzluğun cılız sesini
Rüşvetlerle susturursun
Unutursun, unutturursun

Bir kazanmışlık perdesi
Yavan mutluluklarda teselli

Uzaktadır artık sevmek sevilmek
Belki de unutmaktır büyümek.

2 Kasım 2011

Ahmet KEKİLLİ