Bülbüllerin efsanesi güledir,
Bülbül güle, gül dikene dolanır.
Diken gülle, gül kokuyla biledir,
Bu bir sevda, uç ucuna ulanır.

Her gönülde, gül bahçesi yatar da,
Seven kalpler birbirine atar da,
Bir bülbüle, gül dikeni batar da,
Sine kanar, gül rengine bulanır.

Bülbül gülü, gül bülbülü severde,
İkisi de, cana bedel değer de,
Ay batınca, gün doğmadan seherde,
Aşk toprağı, gözyaşıyla sulanır.

Gül değil de, her iklimde diken var,
Âşık bilir, buna etmez ahû-zar,
Bülbüllerin, her ahvâli güle yâr,
Dört mevsimde, sevgiliye inanır.

Sadakat var, turnaların gölünde,
Gays mı kalır, Leyla’larının çölünde,
Yuva kursa, şeyda bülbül gülünde,
Edebinden, bütün kuşlar utanır.

Diken güle, gül dikene güldüyse,
O bülbüldür, bu esrarı bildiyse,
Her nefeste gül kokusu geldiyse,
Ne gül diken, ne de bülbül kınanır.

Dert bülbülü, deva sayar çileyi,
Has gülüne, reva görmez hileyi,
Yaralının grçek gönül direği,
Dikeniyle, fasılasız sınanır.

05,10,2012...Mustafa Yaralı