Bir nazlı ceylan olur hayalin iner suya.
Titreyen mısraların yaprakları dökülür.
Hayalini kurarken gözler hasret uykuya.
Konuk geldiğin canda sinede gen sökülür.


Her misal seni söyler adın gül ile hem dem.
Naz sızar suretinden yaralı gönüllere.
Onmayan yaralara gülüşün olur merhem.
Tavrın misal verilir yeni açmış güllere.


Aşk perisi misin sen Leyla seni kıskanır?
Ferhat bin pişman olur dağları deldiğine.
Son nefeste de gelsen âşığın seni tanır.
Melekler şahit olur vedaa geldiğine.


Ey gül suretli peri adı gülden mülhem yâr!
Suzinak bestelere ilham gamzendeki sır.
Ben hasretle yanarken senle söyleşir ağyar.
Bilmem ki bu teşne hâl sürer daha kaç asır…


Hayallere sığmayan naz bestesi gülüşün.
Tutuşur sinemizde sana dair bin çerağ.
Melikesi hep sensin aşk adındaki düşün.
Bizi tutsağın kılar attığın ipekten ağ.
Ankara, 05.10.2012 İ.K