bir akşam vaktiydi
ortalık kızıllığa bürünüyordu
sen ve ben elele yürüyorduk
sahil boyu koyu sohbette
deniz yakınımızdaydı
sahil dibimizde
ayçiçeği satanlar
patlamış mısır satanlar
nereye baksak hep seyyar satıcılar
küçük bir sandal yolcularını bekliyordu
yarım saatliğine denizde tur yaptırıyordu
gecenin karanlığında o kadar koyu görünüyordu ki deniz
korktum,cesaret edemedim sandal sefasını
hem zaten yüzme de bilmem,ya düşersem denize
ben seni tutarım dedin,korkma olmaz birşey
cesaret edemedim işte,korkağın biriyim ben
oturduk biz seninle sahil boyunda olan bir cafeye
başladık koyu bir sohbete,elele,gözgöze,dizdize
özlemek ne güzel şeymiş sevdiğini,konuşabilmek herşeyden
ben sana sordum ne yapıyorsun diye,sen bana sordun ne alemdesin diye
gece karanlık,ortam kalabalık,herkes gidiyor,akıyor bir insan seli
sahil boyu aşıklar elele,kolkola,aileler bile getirmişler akşam yemeklerini
açmışlar ortalık yere,sereserpe,piknik yeri gibi her yer sanki
yanımda sen,karşımda deniz,bir yanımda Kız Kulesi,ışıklar içerisinde
biz seninle elele yürüdük sahil boyunca,hep birşeylerden söz ettik
eski dostlar düşman olmazmış derler,biz hep dost kaldık seninle,senelerce
ortam sessiz,gece karanlık,denizde mehtap tepsi gibi,yakamozlar ışıldıyor
Kız Kulesi elimi uzatsam sanki bana gelecek,işte o kadar yakın
istanbul İstanbul olalı hiç o kadar erişilmez gelmemişti bana denizdeki martılar gibi bata çıka gidip geliyor duygularım bir o yana,bir bu yana...
yanımda sen,karşımda deniz,bir yanımda Kız Kulesi,elimi uzatsam tutuverecekmiş gibi...