Islak caddeler de yürümek,bir gecenin koynunda..
Hani herkes evinde sıcak yatagında uyurken,
Sen,elin cebinde ve agzında yanan o sigarayla..
Salına salına yürürsün..kimin yok..kimsen yok..
Sonra dayarsın sırtını bir duvara,uzun uzun düşünürsün..
Kaybolmuşluk hissi vardır ya hani..
Bir bilinmezlik,içini yakan bir ateş...
Dalıp gittiğin o düşüncelerin arasında..
Çaresizligin adını koyarsın..
’O’..
Sönmüştür şu seni de kendi gibi bitiren..
Her nefeste cigerlerini yakan sigaran..
Atarsın elini cebine,yakarsın bir tane daha..
Bu gece,benim gecem olacak diye avutursun kendini..
Umudu, sokak lambalarının ışıgında ararsın..
Adımların biraz daha eksiltir seni..biraz daha yorar..
Sen biraz daha yaşlanırsın..biraz daha özlersin onu..
Büyür imkansızlıkar gözünde...daha da uzaklaşırsın hayallerinden..
Geceyi bölen bir ses çıkıverir dudaklarının arasından..
’Ben sadece sevmiştim..’ dersin..
bir kaç damla yaş süzülür gözlerinden..
Kaybolursun yavaş yavaş karanlıkların da..
Ardından tek bir iz bile kalmaz..
Gittin mi büyük gidersin çünkü..
Bir yıldız belirir gökyüzünde..ve izler seni..
Güneş dağıtana kadar karanlıklarını..

Ömer Faruk Turanoğlu