BU YÜREK HEP SENI ÇARPAR…

Günde,yüzaltıbin kerre seni çarpar,seni anar…
Uyanıkken,uykudayken,bu kâlp senin için yanar !..

Benim değil,bu kâlp senin..O vurdukça,sen yaşarsın..
Neler geçiyor bu kâlpte.? BİLEBİLSEN ÇOK ŞAŞARSIN...

Ardı-arkası kesilmez..Tık-tık-tık-tık..Söyler seni..
İkimizi yaşatan O..Hemi seni,hemi beni..

Sanma sakın,sustuğunda,ölmüş olan sadece ben..
Birlikte ölmüş oluruz,çünkü bende yaşarsın sen..

Senin AŞK’ındır yaşatan,bu aciz faniyi,inan..
Sen nereden bileceksin.. Sadece kâlbim mi yanan..?

Bu kâlp bende vurmasaydı,günde yüzaltıbin kere,
Bilemezsin,GÜZELİM sen ölmüş olurdun boşyere..!

Günde binkez ellerimle,atışlarını dinlerim..
Ba’zen coşar,doludizgin..Hıçkırıklarla inlerim..!

Bende yaşarsın GÜLÜM sen..HİÇ HABERİN OLMASA DA,
Bu yürek seni yaşatır,Gül yanakların solsa da..

BİLMESEN DE,GÖRMESEN DE,TATLI CANIMSIN,BU TENDE..
Bu kâlp birgün sustuğunda susacağız sen de,ben de !..

—Mehmet Cemalettn Bayhan-ERDEK