Gecenin şairiyim ben, intihar acemisi bir siyahın, beyaza nasıl kanlandığını yazarım.
Yürek dolusu sancıların hecesini koklarım.
Diz boyu kasvet, âmâ bir gökyüzü.
Her köşesine gözlerinin neşteri sıçramış duvarlar.
Sandık dolusu gel.git’ler.
Hiç ödeyemeyeceğim suskuların karşılığını, ödeteceğim..
Ölüler uyuyamaz , doğru.
Bende yaşa ölü/mü..
Gömmek mi şiire? Kendinden kurtulmak ya da.

Bazen üşür kalem.
Isıtırken tüketirsin,
tükenmez ellerini,
aç,
dualar dolusu avuç sakladım sana.
Bak orda, dizelerin arasında,
ısıtıp ısıtıp öpersin..


Ne çok şiir vurdum geceye, hatırlamıyorum.
Belki bir, bilemedin iki kez öldürdüm bu çocuğu
ve/ üşüttüm hatırları..
Bilir misin küçücükken de oynardım kelimelerle.
Ben katık derdim, annem zeytin getirirdi,
Sana da katık dedim,
zeytin karası acılar katıp gittin ömrüme.

"Sen bilmezsin annem bilir."

Gözlerimin şemsiyesi yok, sırılsıklam olmamak kalpte mi?
Yine de öptüm göz kapaklarımı.

Çantamda kelimeler tıkış tıkış
Yordun beni gece, hadi tıpış!

FeyzaBAL.
00:00 - 00:28
28.09.2012