zehirmi zıkkımmı adı konulmaz ölümün
gövdeler başlardan ayrılırken
oturup koltuklarına kan yudumlar
nargile çubuklarından kelli felli adamlar
vicdanlar kanıksamıştır ölümü
sanki ölen insan degilmiş gibi
peki nedir?
nedir bu umursamazlık
bu aymazlık,bu duymazlık
medet ummak vahşi batıdan
acırlarmı hiç, acıdılarmı hiç
bir çamura bulanmış kuşa
acıdıkları kadar filistinlilere
acısaydı onlar kızılderililere
bir asill ırk yok olurmuydu
21.yüzyılın başında
birleşirken top yekün haçlı
mavi marmarada kapanmaz yara açtı
zulmun uşakları firavunun çocukları
vermişler şeytan üçgeninde el ele
ne söylesem kar etmiyor vicdanlara
kayıtsız kalan gözlere
gazzede ekmek kuyrugunda çocuklar
düşerken üzerlerine alev topu gibi füzeler
yaşlanmış ninelerin ellerinde kürekler
hergün gözümüzü açtığımızda
oluşuyor yeni yeni tümsekler
kızıl kan akıyor filİstinden
yıldızlar kayıyor şehitlerin nurlu yüzünden
ne kaldı geriye Selahattin Eyyubüden
kıyımdan geriye kalan yetim çocuk
edebiyete kadar var oldu var olacak
zulme kıyıma inat filistin
ataşehir/İstanbul