..


kadim bir cennet tasavvuruna aşk bağlamış tapınağın
camdan duvarları
henüz doğum sırası gelmeyen kentlerin solgun yüzünü siliyor,
ayinsizlik kararı almış iki rahibe,teamülden çıkarak
avlunun giz kenarına dizili taşlara secde ediyordu

annemin okşadığı saçlara süs oluyor tabir
duyumsuyorum gözlerime değen sesinin derinliğini
iyileştiren rüyaların aryası bu

o/pera da çaldığın yüreğimde eksik olmuyordu bahar
aşk viyolasının epik sihri
ileniyordu
tanrının pembe sevinç alevlerine
ruhumuzun çoşkusuna ipeksi kanatlarını sürüyordu keman
tınıları hayat balını veriyordu çiçeğimize
sessizce gülümsemiştik vivaldi’yle
cemalinin,
gül yaprağı kundağında uyuyan canparemize

inanmazdın sen rüya yorumlarına
neden anlattım bunları sana arya..

biraz hasret biraz kederden
ışığına tutunup meleklerle gitti annem,
huzur aradığın yerde son-baharlar büyüttü kızını
ben gibi düşlerde değil
hep son şiirinde görüyormuş seni,

duyuyor musun..

hiç susmadı aşk viyolası
lütfen,
bir fotoğrafın yetmiyor...arya

..