güller koku tebessümü
yayıyor etrafına,
bülbüller ilanı aşk
ediyor güllere.
vakit gece yarısını,
çoktan geçmişti.
seher vakti aydınlığa ,
kucak açıyordu.

ramazan ayının on yedisi
pazartesi gecesiydi.
nur dağı manalı derin mi
derin sessizdi.
o civardaki hiç bir
varlıktan ses çıkmıyordu.
sanki olacakları birileri
onlara fısıldamıştı.

cebrail en güzel insan
suretine bürünmüş,
mis gibi kokular
yayıyordu etrafa.
son derece sevinçliğdi
vahy meleği.
çünkü son resülle
peygamberler peygamberiğle
buluşacak onunla yüz yüze
gelecekti.

beklenen an gelmişti,
o ıssız ve karanlık gecede,
vahy meleği nurlar saçarak,
kainatın efendisine göründü.

tatlı ve gür bir sesle
oku dedi(ıgra)
korku sarmıştı efendimizi,
ben okuma bilmem dedi
sesi titreyerek.
cebrail kucakladı sıkıp bıraktı
ve oku dedi tekrer.
kainatın efendisi
ben okuma bilmem dedi.
cebrail ikinci defa sıkıtı ve bıraktı.
yine seslendi oku dedi.
sultanımız ben okuma bilmem,
söyle ne okuyayım dedi.
alak suresini okudu cebrail.

yaradan rabbinin
ismiğle oku.
o rabbinki
insanı kan
pıhtısından yarattı.
oku rabbin sonsuz
kerem sahibidir.
o insana kalemle
yazmayı öğretendir.

heyacan son haddine gelmişti.
efendimiz inen ilk ayetleri,
harfi harfine tekrar etti.

artık inen ayetler
reülullahın hem diline
hemde kalbine yerleşiyordu.
bir anda ortadan
kayıp oldu cebrail.

mağaradan çıktı efendimiz,
titreyerek eve geldi.
konuşamaz durumdaydı.
hatice-i kübraya
beni örtürnüz beni örtünüz diyebildi.
sadık zevce hiç birşey
sormadan yatağına yatırdı
ve üzerini örttü.

bir müddeet sonra
uyandı efendimiz.
hatice-i kübraya
başından geçenleri anlattı.
korkuyorum ey hatice
başıma bir şey
gelmesinden korkuyorum.
korkuya mehal yoktur
dedi annemiz.
allah senin gibi
kulunu asla utandırmaz.
sebat et ya muhammed
ben senin bu ümmetin
peygamberi olacağını
ümit ediyorum dedi.


hatice-i kübra validemiz,
amcası oğlu varaka bin nevfala
götürdü efendimizi.
varaka gözleri kör,
gönlü aydın bir hiristiyandı.
tevratı, incili okumuş,
aydın birisiğdi.
dinledi resülu ekrem efendimizi,
renkten renge girerek
hayretler içinde kalıyordu varaka.
bitirdi sözlerini efendimiz.
kuddüs kuddüs diye
haykırıyordu varaka.
efendimiz ve annemiz
birşey anlamadan
öylece bakıyorlardı.

o gördüğünüz melek
cebraildir dedi.
allahın musa peygambere
göndrdiği ruhu’l kuddüs tür.
sense bu ümmetin peygamberisin dedi.
rahatlıyorlar böylece
her ikiside eve dönüyor.

bir müddet görünmüyor vahy meleği.
sonra tekrar görünüyor
efendimize.
yerle gök arasında bir kürsüde
otururken görüyor efendimiz.
ürpererek yere çöküyor.
eve geliyor tekrar
beni örtünüz diyor.

yüce allah
şu ayeti gönderiyor.
ey elbisesine bürünen
kalkta insanları allahın
azabından sakındır
rabbini büyük tanı
elbiseni temiz tut.
azaba sebep olacak
günahlardan uzak dur.

ve bir güneş doğuyor
arabistandan.
ışık salıyor bütün gönüllere.
bütün hasta ruhlar
deva buluyor.
kirden pastan arınıyor
ışığın ulaştığı her yer.

21.09.2012

cevdet altay