Birazdan her şey kaybolacak
Sen kalacaksın.
Sırf, sen Olave
Sen,göreceksin,
Gördüklerini görünmeden bizlere anlat Olave

Çok inceden bir sızı düşer kirpiklerinden
Gören,gözyaşı sanır.
Ağlamaklı olursun Olave
Sadeleşir,erir yüreğin.
Bilinmez bir acı dayanmıştır kapına
Yok’um..dersin.
Var’sın..der.
Seni, tanır.
Olave

Kulağının birini duvara gömmüş bir kuş ses’ler bekler Olave
Ayak diplerine çömelmiş sözcüklerim
Ağzından çıkacak gözlerini bekler Olave
Mahrum etme.

Üstüme yaşayan bir ölüm serin
Sıyırın etlerimi
Zaman size kalsın..der
misin
Olave.

Bir bahar vaktiydi, üşütmüştüm
Sabahlarım Tahir,
Gecelerim Zühre’ydi
Olave.
’Özlüyor musun..’dedi kadın
"İki kulhü vallahü,bir elham okuyorum. Geçiyor!.."dedim
Olave.

Bir umuttur denizin üzerinde taşı sektirmek
Yarış değil!..
Olave.
Şimdi,yüzünüzü de alıp gidiniz
Avuç içlerinden sonra duvarlardır en çok sevdiğiniz..Bilirsin.
Olave.

’Duyuyor musun.."Olave.
Bu,kalanların sesi
Sen,bir çığlıkta var oldun,
Gideceğin yer;kimselerin kimsesi Olave.

Kum tanelerini tutma avucunda Olave
Savur,gitsin
Senden kaçan rüzgara..

Ölü şehrin canavarları yine ’iş’ başında Olave
İncitmiyor,ne ayak sesleri ne de ’ucube’sözleri
Bulutlar kadar şen şakrak değil
Dokunmasan da terleyecek,kuş olacak
Yağacak
Nefesleri..Olave.

Ayaklarına kadar yere vur kendini
Başın kadar yükselirsin
Aslına bakarsan,kafanla yüreğin arası bir yerdesin Olave.

Bir sonbahar’dı.
Yapraktan önceydi, kendine ağardı Olave.
Olave Tutunduğu gibi rüzgarın kollarına
Kaçıverdi yerinden kovulduğu ağacın dallarına..

Ayaklarımız yere basıncaya kadar biz’im sanmıştık
Başımız ne zaman ki suya değdi
İşte,
İşte..O zaman yer;göğe erdi..Olave.

"Bakın,bakın..ayaklarınız yine dışarıda kalmış"dedi olave.
Olave.Sen de bilirsin ki
Ayrılık,ayrılık ta ilk ayaklardan başlarmış
Olave..

Bir balıkçı hikayesi kadar Okyanus geçtim Olave
Adını hiç bir yere yazmadım..

Eylül2012
Antalya