Acı, dert hayat böyle,
Kim neyler hâlimi söyle...
Sana bir aldandım,
ßin ahh ettim...
Seni bir sevdim,
ßin kez öldüm...
Sana yâr dedim,
Hüznün, bir duvar gibi karşımda belirdi...
Seni yâr bildim,
Sevdam, acının elem çizgisinde kayboldu,
Yorgunluğum, kırgınlıkla birleşti,
Ve bedenimi günden güne eritti...
Gözlerimdeki o masumâne bakışlarla
Hüzne yâr ettin beni be sevgili...

Kimseler bilmesin diye,
Sana nazar değmesin diye,
Nakış nakış adını işliyorum cümlelerin içerisine
Seni ve olmayan bizi işliyorum...
Sevdamı ve hıçkırıklarla dolu gözyaşlarımı döküyorum satırlara...
Sana aldanışlarımı,
Senin aldatışlarını haykırıyorum satırlara..
Nasıl oldu da aldandım sana,
Nasıl oldu da, sana yâr olmak isterken
Hüznüne yâr oldum...
Nasıııl....?

Satır araları suskun...
Kalemim ağlamaklı...
Gözlerim kan révan içinde...

Şehirler değiştiriyorum,
Kendimi değiştiriyorum..
Gözlerim seni arıyor,
ßakışlarım kaldırımlara çarpıyor..
ßen her şeyi değiştiriyorum da,
ßir tek sensizliği değiştiremiyorum be sevgili...
Hüzne yâr ettin beni...
’Onun yâri ol..’ dedin,
’ßensizliğe alış..’ diye haykırdın...
....

___Alışamıyorum be sevgili....
____________ Alışamıyorum...
Hüznün koynunda can çekişiyorum..
Duymuyor musun acı çığlıklarımı.?
Görmüyor musun perişanlığımı,
Sana olan hasretimi, kırgınlığımı, yorgunluğumu...???

Neden be sevgili...?
Neden hüzne yâr ettin beni...?
Nedeeennn...???

..."NazLı’nın KıRık KaLeMiNdeN...."...