Devir zalim devri o yabancıdır
Doğarken başlayan kadim sancıdır
Saadette sonda gamda öncüdür
Gariban gülerken bile ağlıyor

İnişi yoksula oluyor yokuş
Sökülse söküğü tutmuyor dikiş
Her damla gönülden gözüne nakış
Saçlarında ak ak çile ağlıyor

Yol vermez ormanda fidanı yetim
Yetimi kollayıp güdeni yetim
Gurbetten geleni gideni yetim
Öksüzün vatanı sıla ağlıyor

Yağmurlu havada dostu su vermez
Yareni yaraya elini sürmez
Uçan kuşla olsun halini sormaz
Selamsız sabahsız kula ağlıyor

Kanıyla beslenir sırtında sülük
Kışın güneş bulmaz yazın gölgelik
Şükreder, olsa da kesesi delik
Bulunca, paraya pula ağlıyor

Dağ gibi borçları üstüne tapu
Düşer yataklara çalınmaz kapı
Derdini azdırır yuttuğu hapı
Ekmeğine sürse balı ağlıyor

Kaderi ta baştan yazılmış kara
Doğarken ağladı gülmez fukara
Gönlünde gam bitmez başında bora
Bülbülü kafeste gülü ağlıyor

Ölür haberini duyanı olmaz
Teneşirde gelip yuyanı olmaz
İyi bildik hocam diyeni olmaz
Tabutu sahipsiz ölü ağlıyor


Ayhan çoban
16.09.2012