Ben anlatmayayım be İstanbul seni

Sen kendin anlat

Galata Köprünü anlat

İrili ufaklı canlı kanlı balık tutanları

Karanlık köşelerinde büzülüp yatanları anlat

Öte yakanı beri yakanı

Yakasına kırmızı gül takanı

Tarihin koynunda yatanı anlat



Ben anlatmayayım be İstanbul seni

Sen kendin anlat

Eminönü’ndeki,Sirkeci’ndeki

Mahmutpaşa’ndaki,Kapalı Çarşı’ndaki

Mahşeri kalabalık ne yana gider,ne yana döner

Kimi biner trenlere,nereye gider

Kimi iner trenlerden dikilir kalır

Niye kalır be İstanbul

Sen anlat



Boğaz hattına,Adalar’a giden vapurlar

Kadıköy’e,Üsküdara giden vapurlar

Kaç yolcu taşır

Kaçı gençtir,kaçı ihtiyardır bunların

Kaçı sevdalı,kaçı bahtı karalı

Kaçı işli,kaçı işsiz,kaçı ayık,kaçı sarhoştur

Kaçı umutlarını yitirmiştir bir yerlerde

Kaçı umut yolculuğuna yeni çıkmaktadır

Sen iyi bilirsin be İstanbul

Sen anlat



Ben anlatmayayım be İstanbul seni

Sen kendin anlat

Kaç babayiğidi un ufak ettin sokaklarında

Kaç çocuğu ağlattın

Kaç körpe kızı telef ettin

Kaç delikanlıyı kirli meydanlarında

Anasından doğduğuna pişman ettin

Anlat be İstanbul

Sen anlat



Güvercinler doluşur cami avlularına

Tabak tabak atılan yemlere üşüşür

Bir hile sezdiler mi hemen kaçışır

İnsanlar bağrışır

İnsanlar çağrışır

İnsanlar sarılmış birbirine ağlaşır da ağlaşır

Niye ağlaşır be İstanbul

Sen anlat



Ben anlatmayayım be İstanbul seni

Sen kendin anlat

Taşın toprağın altın mıdır

Yüreğin yufka mı,yoksa katı mıdır

Nedir be İstanbul

Sen anlat




Niye sever seni insanlar

Niye bağlanır kalır sana

Niye ayrılamaz,niye ayrılmak istemez senden

Ayrılsa da bir parçası sen de kalır

Büyü mü edersin

Ne edersin be İstanbul

Sen anlat



Ağacında ne öter

Toprağında ne biter

Fırınlarında pişen ekmekler kime yeter

Yeter be İstanbul yeter

Sen anlat



Ben anlatmayayım be İstanbul seni

Sen kendin anlat

Anlat

Hazır bir dinleyicin varken karşında

Kaçırma

Anlat