13
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1341
Okunma
Ah Eylül!
Hep hazan mevsimisin
Baştan sona hep hazan,
Sende düşer yapraklar; dalından kopar bir, bir.
Sende sararır toprak: terk eder gider yeşil.
Ah eylül!
Hep hazan mevsimisin.
Sende sevinmez ülkem, sende üzülür halkım.
Tam ümide ermişken değişiverir bahtım.
Sende çok acıları yaşadım yaşıyorum.
Bizim kuşak böyleyiz,hep sana kızıyorum.
Ah Eylül!
Hep hazan mevsimisin
Millet adına milletin bahtına el sürüldü
Millet adına diye milletime zulüm reva görüldü
Kızıl tugaylar gibi sardılar her yanımı
Benim adıma benim kırdılar vicdanımı.
Ah Eylül!
Hep Hazan mevsimisin.
Genç yaşlı demediler, topladılar sahaya.
Sonra hepsini bir bir astılar prangaya.
İşkencenin her türü denendi üstümüzde.
İntikam yeminleri kazındı beynimize.
Ah Eylül!
Hep hazan Mevsimisin.
O günden bu güne dek unutmadım adını
Ne zaman sana ulaşsam yaşadım olanları
Senin kusurun varmı onuda bilmiyorum
Şartlanmışım bir defa ben seni biliyorum.
Ah Eylül!
Hep hazan mevsimisin
İşte yine sen geldin, yüreğm/min başı yandı
Senin ile birlikte, şehit yüze dayandı
Hakkari Beytüşşebap on şehide yanarken
Afyondan geldi haber Köz ile yandı sinem
Ah Eylül!
Hep hazan mevsimisin
Milletiminin üstüne çöken karabulutsun
Dar ağacında can veren yiğidin sorgucusun
Gözü yaşlı anaların bahtındaki karasın
Sen bizim tarihimizin acı sayfalarısın
5.0
100% (8)