2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
3423
Okunma
Kapı Çalıyor
Gece örtülüyorken üzerime.
Utanıyorum günahlarımın çıplaklığından.
Gözlerinin zulmü bitsin.
Şehre koşarak girsin bir adam.
Bir sonbahar yaşıyor içimde.
Gemiyi delen adamı kendi haline bırak.
Pencereden sarkıyor karanfiller.
Nesnelerin kaybolduğu an!..
Toprak oluşuyor kumdan,
Ruhların gezintiye çıktığı ormanlarda.
İşte buradayım, yanı başında.
İndir perdeleri göreceksin.
Düşün/ce
Gecenin doğuşuna ıslık çalıyor köpekler.
Haydi aç pencereni,
Kuşların selamını getirdim sana.
Yağmur kapını çalıyor.
Ve doldurulmamış bir testi,
Bırak badirelerini….
Düşünmez, tilkiler acıktığında.
Yıldızların külleri dökülüyor beynime..
Gelen kim?....
Cevap Yaz