BABAM

Bin dokuzyüz otuzsekiz yılında
Bir Insan dogdu, elbistan elinde
Mertlik kuşanmıştı, Sevgi dilinde.
Canım babam, mekanın cennet olsun.
Yattığın o yerler, nur ile dolsun.

O daha gelmemişti bir yaşına.
Babası öldü, kaldı tek başına.
Çok cömertti ekmeğine aşına.
Canım babam, mekanın cennet olsun.
Yattığın o yerler, nur ile dolsun.

Sert bakışlı, gök mavisi gözleri.
Doğru söyler, yalansızdı sözleri.
Yaz kış demedi, çalıştı hep güzleri.
Canım babam, mekanın cennet olsun.
Yattığın o yerler, nur ile dolsun.

Diyar, diyar gezdi, gurbet ellerde.
Fırtınalı geçti, ömrü yellerde.
Destan olup gitti, şimdi dillerde.
Canım babam, mekanın cennet olsun.
Yattığın o yerler, nur ile dolsun.

Allah rahmetini eksik etmesin.
Verdiğin emekler boşa gitmesin.
Senin çektiğini kimse çekmesin.
Canım babam, mekanın cennet olsun.
Yattığın o yerler, nur ile dolsun.

Ellisekiz yılında, kore, japonyada.
Yetmişüç yılında, yerleşti almanyada.
Rahatlık görmedi, şu fani dünyada.
Canım babam, mekanın cennet olsun.
Yattığın o yerler, nur ile dolsun.

Almanyada, birçok işler yapmıştı.
Türk’leri, orada organize etmişti.
Wuppertal’de bir teşkilat kurmuştu.
Canım babam, mekanın cennet olsun.
Yattığın o yerler, nur ile dolsun.

Yıl seksendörtte, dönüş yaptı Vatana.
Gezdi il, ilçe, köy vardı elbistana.
Beş nisan ikibinde, kondu Kabristana.
Canım babam, mekanın cennet olsun.
Yattığın o yerler, nur ile dolsun.

ALI DERE
Wuppertal 05.04.2000


BAYRAM

Gezdin Almanya, Koreyi.
İslah eyledin burayı.
İçinde gizli yarayı.
Döktün yavaş yavaş Bayram.

Yıllarca gezdin Gurbette.
Kuzular kaldı, fırkatte.
Sen ne dertte, o ne dertte.
Dertlerini döktün Bayram.

Bir zamanlar, düştün dile.
Bülbüller, konmuyor Güle.
Bitermiş, çekmekle çile.
Çilelerin bitti, Bayram.

Gurbeti gezdin dolaştın.
Türlü türlü dağlar aştın.
Coşup seller gibi taştın.
Bulanıp duruldun Bayram.

En son kaybettin kolunu.
Mevlam söyletmez dilini.
Sonunda Kabrin yolunu.
Seçtinde kurtuldun, Bayram.

Hasret gittin, kuzulara.
Dayanılmaz, sızılara.
Bazı, bazı, yazılara.
Gittin ama döndün, Bayram.

Açıkmı gitti Gözlerin.
Tutmaz olmuştu dizlerin.
O senin şirin sözlerin.
Hatırlarda kaldı, Bayram.

Hüseyin’im, yanık özüm.
Alem’e, kapandı Gözün.
Taşlara geçerdi, sözün.
Ecele geçmedi, Bayram.

HÜSEYIN HURMAN
Izgın Kasabası 15.05.2000