Ne sen varsın ne de ben
Kendini kaybetmiş bir yalnızlık rüzgârın sırtında
Bütün tatların çalındığı bir geceye emanet gözlerim
Sen yoksun
Bu gece gölgem yorgun, gölgem üzgün

Belki son şiirdir dudaklarımdan dökülen
Avucumda bulamadığım felsefe taşları kadar dileklerim
Bütün söyleyeceklerimi şifreledim bir kelimeye
Özledim
Yürek sıcaklığım nerdesin

Bu gece mevsimsiz hüzünlerin dansı var
Yarının meçhullerinde dolaşmaktan bıktım
Aradığım bir dokunuşun sihirli nefesi
Geceye hülyamı yazıyorum yine siyahla
Tül yumuşaklığını unutmuş nedense sesi

Bu gece hasret gecesi
Türkülerde, şarkılarda, umutlarda hasret var
Bu gece gecesizliğin
Olmadığın yerde ben yokum şimdi olduğu gibi
Tanıdım bu gece sensizliğin gecesi

Beynimdeki mağaralarda kayboldum
Gözlerinin ışığı kılavuzum
Pusula iki yöne kelepçeli
Günün iki yarısında yokluğun
Gel, gel çöz beni

Gece, gece olmaktan çıktı sen olmayınca
Ben olmaktan çıktı