5
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1801
Okunma
.
Bir ses çınladı bütün ruhlar’da
Azrailin soğuk nefesi ensesinde
Bir çığlık koptu cılız bedenden,
Sessiz ve ruhsuzca,
Süzüldü sabi’nin kollarına,
Göz bebeklerini hiç kırpmadan,
Baktı yetim yavrusunun kadersizliğine.
Sabi’nin ilikleri çekilmiş,donuk ruhuyla, çığlıkların içinden bakıyor babasına,
Kaskatı kesilmiş bakıyordu.
Tek kahramanı yenilmiş soysuz bir kurşuna, kolları arasında yatıyordu.
Sessiz çığlıklar arasında,baktı sabi her yanına,
Cansız bedenler arasında,yalnızlık kol geziyordu.
Ruhların ağlayışlarını acı çekişlerini duyuyor,
Gögsüne paslı bir hançerin saplandığını hissediyordu,
Artık yalnız kalmıştı,bu ruhsuz dünyada.
Bir ruh gider,ardından çok bencil agıt yakar,
En masumu o sırada kanlı elbisesini yıkar
//..RÜKEN..//
5.0
100% (4)
Cevap Yaz