Elais düşündükçe düşünür,
Düşündükçe dalar dalar giderdi
Tozlu raflarındaki anıları durmadan depreşir
Ama onlar bir türlü harekete geçmezlerdi..

Aslında aşkım dediği erkeğini sevmemişti,
Sevmemiş olduğu için kendi kendine lanet ediyordu,
Onun dudaklarına susamış gibiydi,
Bütün depreşen düşünceleri hayalleri
Bir bir gözlerinin önünde sergileniyor buz gibi gözyaşları akıyordu..

Kazdağlarının eteklerinde esen oksijen ile beklentisi var gibiydi
Her yer sessizlik içinde, ağaçlardan tatlı bir şey çıkıyor gibi,
Elais’in yüreği yine çarpmaya başladığını, hissedebiliyordu
Elais büyük boşluklar içerisinde rüyalarında, serapta,
Hayallerinde, ayıplarında hep hep onu özlüyor,
Derin derin düşüncelerinde benimde bir sevgilim var diyordu hep derdi de
Ne varki sevgilisini bir aşk ile hiçbir zaman sevmemisti ki,
Ama çok bu yalnızlığında özlüyor hatta kazdağlarının en tepesindeki
Akıl almaz villasında gördüğü alt boşlukta korfezin en güzel manzarasında
Denizin ihtişamı ile o yukarı yamaşta birisi gelecek diye bakardı..

Hatta bazen körfezi seyre dalarken düşünürdü eskileri yâd eder gibi
Ben doğrumu yaptım ben neden istemedim niçin yalnızım
Aklından birsürü nedenler geçerdi oynaşırdı kelimeleriyle
Aynı seyre daldığı körfezin dalgaları gibiydiler düşünceler
Bugün günlerden cumartesi yapraklı takvimi o güne kıvırmış
Sabahtan beri denize bakan odadaki masasını hayalindeki gibi süslemiş
Akşamın altısı yaklaşmış tüm sevdiklerini koymuş dalarcasına
Hiç hareket etmeden körfezin masmavi dalgalarına baka kalmıştı.

Okadar dalmış hayallere ki kapı tokmağının birkaç kez vurulduğunu duymamıştı
Ama kapı açıldığında arkasına öylesine bakar oldu kıpırdayamaz bir halde
Ayağa kalktı birisi tekerlekli arabayla onu getirmiş salona bırakmış duruyorlardı
Oydu sevmediği aşkım dıyemediği senelerdir de hayal kurduğu karşısındaydı
Ellerini sonsuza kadar sanki açmış Elais’im diye bir haykırışı vardı ki
Ses titreşimleri kazdağlarına gidiyor oraya buraya çarpıyor dönüyor daha ekolu geliyordu
Elais kalktı bir adım attı sonra bir adım daha daha sonra üç ve dört adım sonra
Elleri sonuna kadar açık hadi gir kollarıma der gibi gözlerinden akan sımsıcak gözyaşlar ile
O titrek elleriyle belkide sarılmak istedi ağlıyordu gözyaşları yakar gibi damlıyor bu gerçek aşk yaşlarıydı
Hiç bir zaman diyemediği AŞKIMMMMM Sami’ciğimmmm sesleride dağılıyordu
Dört bir tarafa yankılanıyordu seviçliydi hemde olmadığı kadar
Hem ağlıyor hem son nefesine kadar Aşkım Sami’ciğim diyordu
Ne olmuştu ne değişmişti bu zamana kadar neden beklemişti de
Yanar dağ patlaması gibi haykırmaya başlamıştı Elais mutluydu.

Sami’ciği bunca seneler sonrasında tamda hazırlığını yaptığı yaş gününde bir süpriz di onun için
Değmişti hazırlıkları neden demişti neden şimdi geldin
Sami si son bir şans dedim
Ben seni hep sevdim sen benim tek Aşkım dın neden beni görmedin
O yazdığın son mektup hala yanımda okudukça hep ağladım seni düşündüm
ben senindim
Elais de ağlıyor ağlıyordu işte bu mucize idi sevinçli ve mutluydu
Balkona geçtiler Elais hadi bir bir geçenleri anlat dediğinde akşam karanlığı çökmüş
Gün batmış kış gelmış yeni yaz başlamış onlar hala hiç sıkılmadan oturdukları yerde anlatıyorlar dinliyorlardı
Elais’se istemediği Aşkı Sami bundan sonra mutluydular
Elais acaba diyormudur ki neden istemedim neden bekledim neden geldi..

Sami Arlan..