YERMÜK’TE ÜÇ GÜL

Yermük meydanında yaralı canlar,
Toprağa sızıyor mübarek kanlar
O gaza vaktinde can pazarında
Faniden bakiye geçilen anlar

Huzeyfe kırbayı eline aldı
Bir ümit diyerek meydana daldı
Ağır yaralanmış kanlar içinde
Amcasının oğlu Haris’i buldu

Su içmeye hazır olduğu anda
İkrime’nin sesi geldi bu yanda
Dediki bu suyu ona götürün
Belli ki hararet fazladır onda

İkrime’ye vardı suyun kırbası
Duyuldu öteden Iyaş’ın sesi
Dedi yetiştirin bunu Iyaş’a
Daha vermemişse en son nefesi

Vardılar ki Iyaş dünyadan göçmüş
Döndüler İkrime peşinden uçmuş
Baktılar Haris de vuslat yolunda
Su diye şahadet şerbetin içmiş.

Yaralanıp susuzluktan yandılar
Son nefeste birbirine sundular
Muhabbet içinde uçup gittiler
Beka yamacına varıp kondular

Bin sene de geçmiş olsa aradan
Muhabbet nişanı çıkmaz şuradan
Dilerim ki insanlığın gönlüne
Böyle bir muhabbet versin Yaradan.