Neredeyiz ne yapıyoruz
Bugün de bir değil yüz bebek öldü,
Biz ise sadece seyrettik...

Belki de on,
Veya on beş dakikalığına üzüldük.
Üzüntümüz haberlerin bitişi ile bitecek.

Belki de;
Bir başka magazin programında gülecektik.
Kim kimi gözetliyor,
Onları takip edecektik...

Ve

Sabah programlarına ünlülerin aşkları...
İle hayata günaydın diyecektik..
Hergün açlıktan ölen çocukların feryatlarını da
Unutmuş olacaktık.

Çığlık oluyor artık sesim
/duymuyor musunuz?

Bir bebek değil yüzlerce bebek ölüyor!
Uzatmak istiyorum elleri mi
/elimdeki ekmeğimle

Zaten takatı kalmamış yürümeye,
Ölmemek için bir lokma ekmeğe sürünen bebeğe...

Diyorum da,

Çığlığım çığlık olup bende kalıyor.

Diyorum ya,

Uzatmak istiyorum ellerimi,
Yerde bir lokma ekmeği arayan bebelere.
Uzansa belki ellerim ellerine...


Vereceğim bir lokma ekmeğim,
Belki de hayat olacaktı o bebeklere...

Uzansa ellerim ellerine...!

Giydire bilsem üzerimdeki giysimi,
Soğuktan titreyen o bebeklere,
Belki de üşümeyecektiler...
Uzansa eller o bebeklere
/belki de ölmeyecektiler...
O mahsun ve yorgun bedenleri titremeyecek,

Ölmeyecektiler...

Bir anneye bir lokma ekmeği uzata bilse ellerim,
Vereceğim bir lokma ekmeğimden
/oluşun bir damla sütü ile,
Belki de bebeği ölmeyecekti...

Diyorum ya ,
Uzansa;
uzatsak ellerimizi,
Belki de bu gördüğümüz bebekler ölmeyecekti

Ne duruyoruz artık uzansın ,uzatalım elimizi…
Uzattığımız bütün ellerimiz.
Orada elini tutacağımız her bebeğe, her anneye hayat olsun.
Ölmesin insanlık,
İnsanlığın adına insanlığın ayıbı denilmesin.

Uzansın artık ellerimiz,

Ölen her bir bebek! kendiyle insanlığı öldürüyor.
Artık insan olduğumuzu
Hayat olduğumuzu göstermenin vakti gelmedi mi onlara?
Çığlığımız sloganlarımız;

Ölmesin bebekler olsun vakti gelmedi mi?

Kaç bebek ölecekte bu çığlıklarımız duyurulacak...!
Hadi uzansın ellerimiz verelim bir lokma ekmeğimiğimizi

Hayat olsun, yaşam olsun bir lokma ekmeği bulamayıpta,
Ölüme mahkum olan bebelere...


( Birini ayrı tutmadan tüm renkleri sevmenin vakti geldi…gibime geliyor )

(Yarın mahşer günüdür belkide bugün mahşerde sizlere verilecek hediye cennet olsun..bu günü cehenem gibi yaşanlarada hep beraber biz cennet olalım en azından yokluk ateşlerini söndürelim )

Yazan: Hicret ASTAN