Seni yazdım saflaşmış yürek çevreme ;
kalıcı mürekkebimle
finalsizsin...

Masamın bir kenarında ,
sararmış yarısı yırtılmış tek sayfasın ...
Korkarım ;
zaman hafızalardan sildiği
acı ,tatlı ,anılar gibi seni de, siler diye...

Hayalin insaf edip gülünce yüzüme ,
koşarım delicesine kağıda kaleme
ama umudumla dolan bulutlarıma
kirpiklerim geçit vermezler
bir damla damlamazsın .

Cesaretsizliğim eser her koldan
sana nerdesin gel diyemem
doğrusu kalbim de hazır da değil ,
bir enkazı kaldırmaya
agıt yakıp kara yazma bağlamaya.

Her gece uyanırım ,
delik deşik uykularımdan
alevli korkulu düşlerim
özlem sözcüklerimi tutuklar
yine de sonsuz cefana sitemler edemem.

Tutarım yüreğinden ;
mısralarda sürüklerim seni
böyle acı tesellilerle avunurum.

Ne gariptir ki ;
hak verilmemiş bize kavuşmaya
gayretimiz de yok
rüya dünyada gücümüz yetmiyor
güçlü gönül bağımızı koparmaya .

Duy beni istersen ;
istemezsen duymazdan gel :
böyle yaşamak güzel albümlerde seni ...

Ayağının altında ezildikçe gururum ;
hissettirmem canımın yandığını
ömrüm tükense de ;
senli cümlelerimin köprü kuruluşunda
yeminler olsunki sana
hiç yılmadan devam yürek işçiliğime..

Nuran KARACA

2 8 2012 saat 23 10