çok özledim
sen bilmezsin
sen bilmezsin canın sigara çekmesini
için yalvarır sana
nolur bi nefes

sen bilmezsin kendi fotoğraflarına bakıp
bi nefes daha almayı
hele sadece bi fotoğraf için
günlerce ağlamayı bilmezsin
herkesten gizleyip aşkını, yalandı gitti demeyi
haberler aldıgında iç çekmeyi
sen bilmezsin

tüm anıları bi köşeye
kendinden bile saklayıp
ve hergün kendini tutamayıp
sanki o kutunun içinden sen cıkacakmışsın gibi
hevesle kurcalamayı
sen bilmezsin...

sen, anca çeker gidersin
sen bilmezsin arkandan bakmayı
geri dönüp bi bakış,
bir umut atmayı;
arkandan ağlayanın nutkuna
hıçkırışlarına ve isminin arasındaki yutkunuşlarına
cevap vermeyi sen bilmezsin.
gecenın bilmem kaçında ve bilmem kaçıncı katında
hayal meyal siluetini görüp
nefes alamadıgımı da bilmezsin
ah bi nefes

öyle ya nerden bilceksin
çok özledim sen bilmezsin
ama artık bilmiyorum da diyemezsin.