öyle çok inanmıştım ki sana
tatlı dilin ne güzel sözler sarf ederdi,
avuçların saçımı okşarken
gözlerin yürek piyonamda şarkı bestelerdi,
bir gün kuytu köşede bir genç tutmuştu göz sokağını
yavaş yavaş sokulmuştu çağlayan dudağına
bana ihanet mermisini ilk sokuşundu zalim.
şimdi yalanlarında sende mazi oldun,

oysa sana gönülden iman edercesine bağlanmıştım
her yastığa baş koyduğumda
mutluluk hayalleri ile oyalanıp
çile dolu yüreğim senin için ağlardı,
yüreğin son kalesi idi ismin
mahur beste idi çağlayan dudağın
vurdun sırtımdan ihanet ateşini
bilmedin sevdanın kıymetini
bilemedin sana verdiğim yüreğin değerini
sus artık konuşma ne olur
ihanetini al git benden zalim

bir saklanbaç oynunda,,
rüya gibi geçti ömrüm.
yalan ile vurdu aşkı felek
avuntu sokağında biçildi kaderim
bir bir yıkıldı sevda kapım
aşk anılara karıştı
mazi oldu gecen günler
yerle bir oldu, inaçlar
büyüdü aşk yaram
kangeren oldu sevdam
bir bir çoğaldı yürekte nefret
kitledim gönül kapısını
bastım yüreğin damarına
çektim nefret tetiğini
sonunda sende bende öldün zalim.

irfan kökten