Bir gün fark edeceksin ki
Ne çok yığılmış, kendine sakladığın
Ve
Susmak makamındaki bu şarkıların
Göreceksin işte bir gün
İçinde bir hayli, çoğalmış olduğunu...

Sustukça unuttuğunu sandığın
Ya da bilmeden neden sustuğunu
Bilmeden ıslığını, bilmeden çığlığını
Fark edeceksin işte bir gün
Kendi içine doğru çalıp, bağırdığını
Ve de bunların hep
Susmak makamında olduğunu...

Şaşıracaksın bir gün
Fışkıracak gözlerinden
Bir nedâmet makamı
Sayamayacaksın
Patlamaya yüz tutmuş
Islıklarının, çığlıklarının
Ve dahi feryatlarının
Şimdi kim bilir, kaç olduğunu...

Bir gün keşke diyeceksin
Duyabilseydi bir kerrecik ağzımdan
Yalan da olsa
Yalan da sayılmadığını bildiğin
Aslında
Yüreğindeki bestenin
Aşk makamında olduğunu...

Ve yine diyeceksin ki
Keşke dinletip görebilseydim
Kırık kırık da olsa
Efkârlı gözlerinden
Bir tutam yıldızın savrulduğunu...

Lâkin, bir zamanlar
Suskun kalmayı hüner saydığın
Ya da
Bilmeden neden sustuğunu
Şimdi göreceksin işte
Seni döven!
Yumruklarcasına döven!
Nedâmet usulü söylenen bu son şarkının
Keşke ve
Eyvaah makamında olduğunu...

Sultan Yürük