Ah...Ah be İstanbul
Seni yaşamak , sende yaşamak
Ne güzelmiş meğer
Meğer ben sana aşıkmışım
Meğer ben seni ne çok sevmişim
Meğer ne zormuş senden ayrılmak

Şimdi uzak kaldık
Kırk beş yıl be dile kolay
Seninle paylaştığım , birlikte yaşlandığım kırk beş yıl
Bir kere seni bulan vazgeçemiyor
Vazgeç incede benim gibi kala kalıyor
Sudan çıkmış balık misali

Ah be gözünü sevdiğim şehir
Sende yaşamak çok zor
Büyüksün ya , her şey kocaman
Binalar, insanlar, arabalar
Adam gibi adamın , itin kopuğun
Derdin sıkıntın bir başka be
Güzelliğin gibi

Gözünü sevdiğim şehir
Vefalısın bir o kadarda vefasız
Tuttun mu birinin elinden
Göklere yükseltirsin
Sevmedin mi de vay haline garibin
Bittiğinin resmidir alim Allah

Tüm dünya imrenir sana
Gezilecek yaşanılacak görülecek
O kadar çok güzelliğin var ki
Adeta büyü yapıyorsun
Kendine aşık ediyorsun
Seni gören sevdalanıyor, hem ne sevda

Bak yine düştün akşam akşam aklıma
Efkar bastı
Şimdi galata yı baştan başa geçip
Balık tutanları,su satan çocukları
Avaz avaza martıları seyretmek vardı
Eminönü’nde tekneden balık ekmek alıp
Haliç’i seyrederken
Tadını çıkara çıkara yemek vardı
Şimdi kalabalığa karışıp onlarla birlikte akmak vardı

Vardı da ne oldu ,yok artık uzaktayız be
Hasretinden başka ne var şimdi
Ah... Ah be İstanbul
Gözüm İstanbul
Ayrılacak ne vardı

Talip ACILIOĞLU 2012 İSTANBUL