Yüreğin silgisi yok ki
Ne anılar siliniyor
Ne yok sayılabiliyor yaşananlar
Öldürsem de seni yüreğimde
Ne kefen biçebiliyorum bedenine
Ne toprak atabiliyorum üstüne
Öldü deyince ölmüyor ki nefes alan sevgili
Her gün kuşanıyorum savaş baltalarını
Bu gün son diyerek vuruyorum bağrına
Bendeki seni öldürmeye çalışıyorum umutsuzca
Odamın her köşesine sinmiş anılar
Ve can kırığı bir acı var
Senden yadigâr


Öfkem özlemimden belki de
Üstesinden gelemediğim kırgınlığıma
Ve yürek yangınıma isyanım
Nefes alamıyorum ki bu şehirde
Tek gidişlik bilet alıyorum her gece
Senin şehrine
Dönüşü olmayan bir yola çıkıyorum gözlerinde
Sevgili hadi ver omzunu
Öyle ihtiyacım var ki
Çocuk yüreğimin şefkatli dokunuşlarına
Hadi annem gibi
Ömründen ömür ver
Ya da
Yüreğini ver düşmesin sevda kara kışlara


Sil baştan yaşayalım yine yamalı düşlerimizi
Geri ver seni severken yaşadığım sevinci

Al bir fırça sevgili
Gecenin zifirine batır
Boyayalım ne varsa mazide kalan
Unutalım bütün yaşananları
Hadi
Silemiyorsak karalayalım
Bütün anıları

Söyle
Unutabilir misin?
Islandığımız nisan yağmurlarını
Ya da
Gözlerimin içinde kaybolduğun anları



Yakamoz Deniz (Serpil TÜGEN)