5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
768
Okunma
yalnız yıkık
kasvetli ve bir o kadar nemli
çetrefilli buz gibi ortam
yokluğunun saati
kanım akıyor
gözyaşlarımla
çözümsüz çözülemicek
ne aydınlık
ne karanlık
fayda etmiyor artık
korkulu soğuk
kimsesizlik
tanıksız zararsız
sensiz yalnız çıplak
gidişine arkadan bakmak
yokluğunda yaşamaya alışmak
uçurumdan boşluğa bir beden atmak
bu acılara alışmak
yok bre yokun çaresizliği
zaman ve mekan kavramını
yitirdim benliğimde
kelimelerin sesi çıkmıyor dilimde
ruhsuz bir beden kaldı elimde
sen benden gittiğinde.......
vkeskin
Cevap Yaz