“İnsanlık haki kalır
Eşşeklik baki…”


Zaman evveliyatında
Bardaktan boşanır yağmur
Sıpalar son maratonda
Yaraları kimler sara
Gözler büyümüş
Ayaklar nalsız
Halsiz…


İşte!
Günlerden birinde
Bir merkep iş eyleminde
Taşırım cümle dünya
Sıvazlanır sırtım gamla
Köy meydanında soyunmuş
Millet gülmekten yorulmuş
Atı alan Üsküdar’a
İnci pabuçları dikmiş


Mezatta insan pazarı
Satılır bir koruluk
Yerine bir avuç arpa
Satılır altın gerdanlık
Yerine düşer yağdanlık


Bir gün köylünün birinin
On horon yoncası çalınır
Atarlar garip üstüne
Çamur atta izi kalsın
Kurulur kadı makamı
Aynı sazın tellerinden


Bir daha der öteki
Suç işleme ziftin peki
Nefsini körelt yeşile
Dokunmayasın vekile
Sonra bir yağdanlık daha
Vurmuş merkebe damgayı
Sucuk çeşni makamından


İşte dostlar sözün özü
Söz gümüşse sükut dilsiz
Kimi yazar kimi çizer
Dilsiz arı bal mı? dizer
Hakkın olan haktan gelir
Bunu bütün zalim bilir


Susunca veli olursun
Sonra divana durursun
Konuşursan hakkın haktır
Dil yutarsan uçacaktır…