Şeytanla kolkola aklım karşımda,
Kendini zemmedip yerişten geçti.
Kıyamet koparttı beden çarşımda,
Ruhumla, alıştan verişten geçti.

Dillerim lal oldu sözler yutuldu,
Ay girdi araya güneş tutuldu,
Gözlerim gündüzü karanlık buldu,
Gökler ışığını serişten geçti.

Mekânla beraber içim karardı,
Kanım dondu sanki, benzim sarardı,
Evvel çaresizlik çare arardı,
Şimdi deva denen her işten geçti.

Gönül semasında feryadım inler,
Bu dem can kulağım ahımı dinler,
İçimdeki düşman binlerce binler,
Okları yaylardan kirişten geçti.

Umutla çaldığım bütün kapılar,
Çarpılır yüzüme tokat şakılar,
Yıkıldı duvarlar çöktü çatılar,
Hanemize huzur girişten geçti.

Geçit vermez oldu dumanlı dağlar,
Yağmurlar üstüme hüzünle çağlar,
Yine hazan vurdu bozuldu bağlar,
Muhabbet gülleri derişten geçti.

Rahat bırakmıyor, içimin kurdu,
Dünya mı dönmüyor, zaman mı durdu,
Neden yaralıyım, beni kim vurdu?
İdrakim bu sırra erişten geçti.

24.08.2012...Mustafa Yaralı