Baba… Babacığım…
Daha bebek yaşta evi terk ettiğinde,
Geleceğimi duygularımı bohçaladın kaldırdın sandığa.
Umutlarımı yükledin bir martının kanadına gönderdin denizlere.
Ben sana gelmeye çalıştıkça
Sen hep ardına bakmadan gittin ulaşılmaz yerlere.
Çok şey istemezdim oysa senden.
Beni alıp sarmalasan, başımı göğsüne koysan sıcaklığını hissettirsen yeterdi.
Hâlbuki bir kız çocuğunun kalesi her şeyi babası değil midir?
Rüyalarını hep baba süslemez mi?
Gizlerini hep baba bilmez mi?
Bilir misin hep zorluklarda tektim.
Her içten kanamalarımda, gözyaşlarımda köşeye sinmiş yüreğim
Korka korka tek başına çarptı.
Bir çınar gibi olman gerekirken bir rüzgâr da yitip gittin.
Yıkılmazdı benim babam.
Yıkılmazdı.
Gitmezdi.
Gitmezdi beni kalabalıkta tek başıma bırakmazdı.
Gecenin karanlığı yüreğime çöktüğünde, cılız bir ışık gibi de olsa sen varsın babam.
Biliyorum bana uzakta olsan da,
Biliyorum biliyorum senin de yüreğinin bir yerindeyim.
Yoksa adını andığımda sızlamazdı yüreğim dolmazdı gözlerim.
Sen kendini öldürsen de yüreğimde
Ben seni öldüremedim küçük bedenimde.
Ağlamak ağlamak istiyorum bağıra, bağıra.
Özlemlerim, hayallerim düğümleniyor boğazıma
Yutkunuyorum ismini. İsmini…
Yıllar sonra bir merhaba dedin ya dün telefonda,
Görüşmek istedin ya eski evimizin tozlu anılarında
Bir başka sızladı yüreğim.
Seni yıllar sonra gördüğümde
Özledim mi, boynuna sarılmak istedim mi bilemedim.
Gözlerine baktığımda neden neden diye sormak istedim oysa.
Kırgınlık, öfke, sevgi bilmiyorum işte.
Boynuna sarılmak istedim, bilmediğim kokunu hissetmek
Kadınlıktan bebekliğe gitmek yanında kollarında
Ama yapamadım bir el engel oldu yine yanımdayken sen bile.
Kollarının arasına hiç sığınamadım,
Kokunu hiç bilemedim
Seni seni hiç yaşayamadım baba.
Bırak beni hayalinde ki halinle.
O her zaman korudu beni
O her zaman sarmaladı beni cansız haliyle.
Bilirmisin baba,
Hayalimdeki haline yüzünü hiç koyamadım
Onun bir yanağı hiç olmadı öptüğüm
Sadece eli ellerimde her gece benle oldu
Sardı sarmaladı.Sustu ..Aktı gözlerimden..

Gürhan Olcaytürkan