Alıştım sessizliğe.
Karanlık bir oda.
Saat on iki.
Bir sonraki gün başlıyor.
Boş çerçevede gözüm.
İçini yıllardır dolduramıyordum.
Baktığımda dünyayı alıyor içine.
Alıştım sessizliğe.

Halbuki neler sığdırmıştım.
O çerçeveye!
Hepsi sahteymiş meğer.
Şimdimi sorma.
Yok artık.
Ya ben sahte ya onlar.
Bir tanemi yok diyeceksiniz.
Bir tek geleceğim.
Oda kendince yerleşti.
Alıştım sessizliğe.

Bakarsanız geçmişe.
Benmi yaşadım?
Yoksa bunlar hayalmi.
Dercesine.
Susar boş çerçeveye bakar.
Geçmişi anarda anarım.
Gelecekmi?
Bırak nasıl geçerse geçsin.
Ben günüme yanarım.
Alıştım sessizliğe.

Artık hayatı çerçeveye almıyorum.
Giren girdi çıkan çıktı kendince.
Hayalmi yok artık.
Baktığımı görüyorum.
O sahte görüşler kaldı geçmişte.
Nasıl anladın derseniz.
Sözlerime bakın bence.
Alıştım sessizliğe.
Mehmet ACET