Doğada kralı,

Allah belirlemiş;

Aslan!

İsterse tavşan,

Çıksın karşısına,

Kral sen değil,

Benim desin?



Ben ise

Kral iken,

Krallığını,

Kaldırıp

Sade bir vatandaş gibi yaşayana,

Kral derim.


Bir insan,

Nasıl kral olur?

Kısaca;

Ana ile baba,

Birbirlerini sevince...

Ama kız olmayacak,

İlle de erkek!

Hem de

Sapına kadar erkek!

Çünkü

O da bir erkek çocuk doğurtmazsa,

Gelsin kızlar,

Oynasın sazlar!

İşte bu noktada,

Topkapı değil,

Harem oluşur!

Kötü bir niyet yok aslında,

Maksat;

Erkek evladı canım!

Tarihte,

Kral iken,

Ya ben bu işi sevmedim,

Kusuruma bakmayın,

Hadi bana,

Allahaısmarladık diyen bir kral,

Maalesef yok!

Krallar,

Ya iner,

Ya çıkar!

Bu durumları ile

Biraz asansöre benzer,

Krallar!

İnişli ve çıkışlıdır,

Yaşamları.

Bir de

Krallığa son veren,

Ama

Kendisi kral olmayan,

Gönül kralları vardır,

Atatürk gibi.

Benim kralım;

O’dur!


Valla hiç kimse,

Kusura bakmasın,

Ben,

Böyle bir Kral’ın,

Ayağına her zaman

Hem de

Koşa koşa gider,

(Anıtkabir’e)

Duamı bir güzel yaparım.