Net ortamında insan, ender insanlarla gönül dostluğu kurup uzun zaman devam ettirebiliyor, Refika da o ender insanlardan biriydi kaç yıldır görüştüğüm."Gel İzmir’e misafir edeyim diye çok ısrar etti kaç yıldır, yenice Adana ya bir ahbabının tayini çıkmış, "Bir ay sonra Adana ya gelicem, mutlaka görüşürüz" diye konuştuk daha bir kaç gün önce, takdir-i ilahi ne gitmek ne gelmek nasip olmadı.
Onu ilk 2009 da yazdığı şu şiiriyle tanıdım;
ÇOK MU ŞEY İSTEDİM Kİ ??????

Bir arkadaşım olsun isterdim
Onunla kol kola girip
Sohbetler etmek ağlamak gülmek
Denizdeki dalgalara doğru yürümek
Rüzgarlara karşı koşmak isterim
Özgür ce, hesapsız ,sorgusuz, sualsiz

Bir arkadaşım olsun isterdim
Gel dediğim zaman hemen gelecek
Gönlümün yaralarına merhem sürecek
Benimle ağlayıp benimle gülecek
Hep beni düşünecek
Benimle dertleşecek
Benimle sevinecek
Onu çok sevdiğimi bilecek

Bir arkadaşım olsun isterdim
Dağlar kadar yüce
Kelebekler kadar narin
Başaklar kadar asil
Dert ortağım olsun isterim
Sıkıntılarımızı dertlerimizi tasalarımızı
En önemlisi ekmeğimizi bölüşelim

Bir arkadaşım olsun isterdim
Tek bir arkadaş bile olsa yeter bana
Sağıma dönüp baktığımda
Soluma dönüp baktığımda
Hep onu görmeliyim
Onu düşünmeliyim can dostum demeliyim
Sırtımı dağ gibi yaslamalıyım ona

Bilmem ki
Bir arkadaş istedim sadece
Çok mu şey istedim ki ????

Refika Ertekin // 29.04 .2009
Güzelbahçe

Daha ilk satırları okur okumaz hiç tanımadığım halde sanki yıllardır tanıdığım biri onu ihmal ettiğim için sitem ediyormuş gibi geldi, yüreğim cız etti ve cevaben şu sözleri yazdım;
"tabi ki çok şey değil tam tersi en insani şey
bu arkadaşlığa talibim desem Refika hanım ne dersiniz, güzeldi, tebrikler."

O günden sonra çok güzel bir dostluk gelişti. Ve sordum neden bu kadar karamsar bir şiir yazdığını, kendisini seven beyefendi bir eşi, iki tane aslan gibi oğlu (Allah’ım esirgesin) olan biri neden bu kadar karamsar olur. Bana telaffuzu bile içimi ürperten kanser gibi bir hastalıktan muzdarip olduğunu o nedenle böyle yazdığını söyledi, kaç yıldır bu hastalıkla mücadele ediyordu. Her şeye rağmen yüreği o kadar güzeldi ki; Yüce Allah’a olan inancı, sevgisi, eşine çocuklarına duyduğu sevgi O’nu hayata bağlıyordu. Ama, Yüce Allah O’nu çok sevdi ki Bayramın ilk günü 19/08/2012 tarihinde yanına aldı. Ruhu şad olsun. İyi ki O’nu tanıdım ve o güzel yüreğini sevdim.

20/08/2012
Perihan METİN