Dünyanın en güzel dilini konuşan
Çiçekler kurudu önce
Bizi güzelleştiren gülüşlerimiz kırıldı ardından
Sonra sonra uzaklaştık bahardan
Bir bir karaladık sayfaları hayat kitabımızdan
Resimler yırttık
Adresler sildik
Uzaklaşıp yittik kendi hayatımızdan
Geriye dönsem kendimi tanımam
Geriye dönsem seni bulamam
Kalbimi hangi mektupla gönderdim?
Önce sonbahar sonra kışmı
Yoksa önce bahar sonra yazmı hatırlamam
Bildiğim, nar kırmızısı giyinmişti günler
Ve hep bir yerlerden dağılmıştı bir şeyler

Dünyanın en sevinçli çocuğunun gözlerinde parlayan
Umutlar karardı önce
Baba göçtü, ana göçtü, dallar koptu yaşam ağacımdan
Göçtüm, ucun ucun küllenen ocağımdan
Bir bir isimler yazıldı taşlara
Yıllar devirdik
Acılar emdik
Büyüdük ve adam olduk kendi acımızlan
Geriye dönsem inanmam
Geriye dönseler mutluluk aramam
Ömrümü hangi güne çaldırdım?
Önce bahar sonra kışmı
Yoksa önce yaz sonra sonbaharmı hatırlamam
Bildiğim, nar kırmızısı giyinmişti günler
Ve hep bir yerlerden dağılmıştı bir şeyler