ölmedim...
gitmene itirazım vardı o kadar...
...ki sen zaten cennettin.


sen gidince yeniden doğdum.


önce ağlayıp,
sonra sustum.
muhtaçtım,
öksüzdüm...


sonra adın, dilimde belirdi,
adımsa, atamamıştım hala...
ama emekledim...


konuşmayı öğrendim sonra..
adın, adım, aşk.


ve haykırmayı da,
hem de dünyanın dört bir tarafına...


...ki dünya kare değildi.


yazımı hiç beğenmedin,
yazdıklarımı da.


okudum ben de.
iki kere ikiyi üç sandım,
çünkü hep bir eksiktim.
kaldım yine, kalakaldım namelerle...


...ki göz’ünde, yaş’ım gelmemişse de.


senin yüzünden,
hiç korkamadım gökgürültüsünden.



"hiç" oyuncağım olmadı.



...ki oyun oynamak, bana göre değildi.


sonra, sobada yaktım yüreğimi,
öğrendim,
yaklaşmadım yanına...


...ki yeniden doğduğumda,
senden başka kimsem olmamıştı...


17 ağustos 2012
cuma 01:50
...ki emrah nargöz