Bildiklerimi ne kadar unutursam unutayım,
unutamadığım bir sen varsın gene de...
Bir orman gibi yeşil bakıyordun Leyla!
Seni, Leyla; seni unutamayışımın nedeni,
yeşil renkli gözlerin…
Kuşatmışsın dağları, içinde kayboldum…
Gözlerinin içi,
Cehennemi andırıyor Leyla,
Galya kuyuları gibi derin düşlerin…
Yeşil alevlerle bakıyor...
Alev alev yakıyorsun her yanı,
her ağaç kütüğü, koyu yeşil bir zebani,
her dal koyu yeşil bir yılan,
her biri, evvelce hiç işitmediğim yeşil bir çığlık…
Leyla yeşili oldu gözlerim, önümü göremiyorum…

-- Bu cırcır böcekleri de
n e kadar korkunç sesler çıkartıyormuş...

Unutulmaz bakışlar bir renkten ibarettir…
Unutulmaz aşkların bakışları yeşildir…
Senin gözlerin yeşil yeşil bakıyor;
gözlerinin renginde boyandıkça her yıldız,
bakışlarından,
iğreti yıldızlar kayıyor,
her şeyde, her yerde yeşil,
seni yeşilden başka bir renkte anımsayamıyorum.
Leyla!
özen gösterirsen, bakışlarına,
fosilleşmiş sevdamın çatlak aynalarında yüreğimi,
yüreğimde ise seni görebilirsin…
bir sen, senin dışında hayalden müteşekkil
ki, o sonsuzluğa mahkum;
sol elinle dokun hayaline,
konuşma,
hisset…
Her yerde sen varsın, biliyorum, kuytularda saklanıyorsun,
saklambaç oynayan bir çocuksun sen Leyla!
Her yanımdan bakıyorsun,
hissediyorum,
ama sana ulaşamıyorum.
Kalp çarpıntılarımı ekiyorum ayak izlerime,
izleyerek gel peşimden!
Bul beni!
Çok bekledim seni, haydi, bul artık!
Bul ki, korkularımdan kurtulayım…

Elimi tut!
Tut ki, bu dünyanın tümünü yeşile boyayalım,
Ki, böyle anlatalım aşkı dünyaya!…
Unutulmaz aşkların bakışları yeşildir…