Her biten aşkta ben azalıyor sen artıyorsun.
Yerini kimse dolduramadı…
Senden kopmak istedim defalarca ama olmadı!
... Uzaklaşırım sandım görmezsem gözlerini,
Duymazsam sesini, hissetmezsem varlığını bu şehirde,
Biterdi…
Bitmeliydi.
Ne çare…

Sen içime öyle işlemişsin ki;
Sözler bitiyor anlatmaya başlayınca hislerimi.
Öyle karışık ki öyle bulanık ki her bir yanım,
Kayboluyorum, kendi içimde çıkmazdayım.

Seni seviyorum!
Seni kimseyi sevemeyeceğim kadar çok seviyorum.

Biz parçalanmayabilirdik, gitmeyebilirdin mesela…
Dağları devirirdi aşkımız bizim!
Dünyayı yıkar yeniden kurardık.

Olmadı…

Üzerini örttüm yaşananların.
Unuttum sandım, unuttum saydım seni…

Olmadı…

Parçalarını da al git artık!
Rüyalarımdan çık!
Sen benim değilsin, olamazsın, gelemezsin.

Çok geç…

Şehirler ayrılığımıza ayrılık kattı.
Gittin, aynı şehirde bile değildik.
Seni görebilme tesadüflerimde yoktu artık!

Beni sevdiğini biliyordum.
Ama ne çare…

Yıllar geçti, umutlar tükendi, engeller yükseldi.
Bir kez daha gittin, bu defa çok derinden gittin.
Öldün sanki…

Gittin ve başkasıyla evlendin!

Benim gibi hasretle baktı mı o da gözlerine?
Saçlarını okşadı mı narince?
Konuştu mu peki seninle saatlerce?
Ne demeli…?
Mutlu ol sadece!

Ben…
Sorma beni…

Aklına gelirsem onun gözlerine bak bana benzet.
Ben sana benzetiyorum baktığım her gözü,duyduğum her sesi.
Allah biliyor, nasıl sevmişim seni!

Defalarca gittim senden.
Yine gidiyorum!
Elveda demiyorum,sadece hoşça kal,hep hoşça kal…
Sen duymadan, görmeden hatta hissetmeden
Usulca bırakırım yüreğimi yüreğine,
Yüreğim hep sende