7
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1535
Okunma
Hanidir iki elim yüreğimin üstünde idi
Fırlayıp çıkmasın diye tutuyordum
Her sarsıntı,her debelenmede
Daha bir sıkı sarıyordum ellerimle
Çünkü her fırtınadan sonra
Bir şeyleri alıp gidiyordu sam yelleri
O en dipte olanları saklıyor, kapatıyordum.
Ama öyle bir kasırga çıktı ki
Rüzgar öyle bir esti ki
Acı ıslıklar çalıyordu yüreğimde
Damlalar yırtmaya başladı tenimi
Hava daha bir soğudu
Karlar yağdı omuzlarıma
Rüzgar daha bir esti uzun uzun
Omuzlarım buz bağladı
Kollarım tutunamıyordu yukarda
Kollarım dondu, ellerim kaydı.
Yüreğim açıkta kaldı
O son feryat, çalan ıslıkla
İçimde kalan, dibe ittiğim
Son kırıntıları çıktı sevginin
Gözümdeki yaşla birlikte yere kaydı
Gözümde yaşlarım dondu
Yerde senden kalan son sevgi kırıntıları
24 / Ocak / 2004
Nazlıgelin
5.0
100% (8)