bir pınar gözün aktıkca besledi yüreği,,,
kök saldı kara bağrımda böğertleğen dudağın,,,
kapıldım mehtaplı gecenin deryasına
açtım açılmamış sözcüklerin ağzını
aşk için
yakardım memleketin en tanha sokağında
tenezzül bile etmedin
bir inat uğruna vurduğun beni
gider ayak
kalbini bıraktım dilber ocağında
sen yaslandın aşk tuzağına
koştun felaket sokağına
o temiz duyguları kül ettin
dalkavuk ocağında
ne desem ne etsem kopmadın
sonun mechul olacak
beni, üzsende yok sana kinim
sanana acırım.
iyi düşün öyle öldür sende ki beni
nafile ne desek etsek
güle güle al dudaklı sürme kaşlı
zehir dilli
gider ayak o gözlerin
okşadı guru hüznü unuttu bendeki gamı
gider ayak
bendeki bu canı taştan taşa vurdu
açtı ağzın kabus tetiğini
soldurdu içimde ki gülleri
gider ayak
içimdeki ben öldü

İRFAN KÖKTEN