Naz kuşağı kuşanır ince belli beline.
İçinde renk ve ahenk bir albeni yumağı.
Kapılır göz ve gönül bu efsane seline.
Çaydır hayali saran ipek tenli naz ağı.


Buselik şarkıların kabı ipekten kese.
Berrak hayallerini bize sunarken demlik.
Her katresi esenlik kapılınır hevese.
Dudağın süsü olur gül emsalle yarenlik.


Bulutlar imrenirler hep buğulu periye.
Demlenen güzellikler Kafdağı’na yol bulur.
Bu gidişin ardından hüzün kalır geriye.
Gül misal gelmeyince o dem yürek burkulur.


Çayın nazı karışır efsanenin nazına.
İnce belli edası gelmez betimlemeye.
Ateşin nidasına karışır su niyazı.
Peri meclise gelir gönül lehimlemeye.


Kırdığı gönül yârden davacı değil asla.
Gelse çay demlemeye ihya olur her mekan.
Gamzesi daha billur onun suya kıyasla.
Renk ahenk bestesini onun edasıyla an.
Ankara, 11.08.2012 İ.K