0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
872
Okunma
Hani aynı evde yaşayıpta uzak olmak
Oturup konuşamamak,anlatamamak.
Ekmegimizi çalıpta kendine köşk yapanlar,
Kirli pasaklara ruhlara eyvallah diyen,
Yalan dolan gülüşlere kanıp!
Hani aç kalıp yolculugunda kavganın,
Kendince yürümeye devam etmek,
Elleri pak bir yürek aramak ,
Sevmekse sevmek korkmaksa korkmak!
Hani görse bir karanlıgını güncenin,
Soytarı kılıklı gülüşleri tanısa,
Herkez kendincedir kavgasında ömrünün,
Oturup konuşamamak anlatamamak,
Halbuki biz çoguldan ve emekten yana,
Biz korkunç tozunda yaşam kavgasının,
Aynı sofrada açlıgımızla,
Islanıp giden gençligimizin,
Kavgası özgürce aglamak için,
Ölülerimizin ardından,
Hani aynı evde uyuyupta gecesinde,
Yalnız uyunmak için özgürlügümde…
