Zamanın birindeydi herşey.
Bir zamanlardı bir başka deyişle.
Özü yoktu sözün ama
özürlerin en bol olduğu vakitlerdi.
Sınırsız yaşardı herkes geç kalmışlığı
ve hiç kimse bilmezdi zamanın kurunu,
sahi, ne kadar paha biçilmişti zamana?

Uyumak geliyordu elimizden,
ıssız sokaklara düşmüştük ve dört bir tarafımızda soluk benizler vardı.
Adsız doğmuştuk her birimiz
ve biz gibilere sırf "şey" denmesin diye isim koyuldu her birimize
Ayrılıklar da burada başladı işte,
ayrımcılık oldu çoğu zaman bunun yanında
ve yan yanaydık üstelik de yana yana,
kimseler duymamıştı bizi
o zamanlar dedeler olduk bu tür, binbir türlü tuzakta.
Zaman dediler adına,
kandırdılar her birimizi,
kimseler inanamıyordu hiçbir zaman,
ne garipse geldi işte başımıza
ve üzüldüğümüz hiç olmamıştı bizim, baktığımız zaman
gençliğini henüz yaşayanlara.
Sahi, ne kadar alacakaranlığa gömülürdü tan vakitleri?
İnsanlığın şafağına düşmek için,
sert bir gecenin ceza vermesini mi bekler insanoğlu?

| ne zaman yazıldığı bilinmiyor |