Sevgim, Küllenen Ateşim
Benim bütün sevgilerim avucumdaki kor ateşim...
Geçen nedir dünden, değişenler neler
Sade alın çizgilerim, biraz daha derin
Ve onlara eşlik eden kalbim, şimdi olmuş gurbetim
Zamane olmuş her şey
Sevgiler zamane, vefalar zamane, hasretler zamane
Bir benim aşkım zamana direnen:
Kara sevda yine adı, yaşlanmamış, yaşamın ahını almamış
Tıpkı eskisi gibi
Yine yerle bir ediyor beni, yakıp yıkıyor
Sürünmek şöyle dursun, yaşamdan bıktırıyor
Evvelimi biliyorsun yıkık, dökük, harap
Ahirimse meçhul, sabrım dermanımdan ırak...

Benim bütün sevgilerim avucumdaki kor ateşim...
Beklemeyi öğrendim aslında yarım insan yarım yaşam
Her şeye rağmen sana kavuşmak benim asıl kavgam
Pare pare olmuş yüreğim: söyle sen de mutlu olacak mısın?
Bilmiyorum bu ateşlerde daha ne kadar yanacaksın
Dünden sevgimden bugünüme mirasım
Dayanılmaz hasretin ve dinmeyen gözyaşlarım
Bugünümü bilirken yarınımı nasıl düşüneyim
Ama umut etmekten başka var mı yaban ellerim?...
Terk edeceğim bir gün bütün bunlara isyan kalbimi
Öleceğim bir gün fotoğrafın elimde o acıklı halimi
Üzerine düşen son gözyaşımla son nefesimi vereceğim
Seni hep öyle bekledim ebediyete öyle gideceğim
Gömeceğim kendimle o fotoğrafını kırık gül parçasını
Ve hiç bitmeyen acılarıma komşu sol yanım o umutları
Yangının adı vardı anlamını sen verdin
Aşkın tadı vardı ama sen hasreti öğrettin

Dedim ya işte benim bütün sevgilerim avucumdaki kor ateşim
Şimdi ben bu haldeyim
Rabbime değil kendime isyan etmekteyim
Ölümü istiyorum ama bilmemekteyim:
Koyulacağım tabuta hangi ağaç hangi fidan can verecek
Bastığım hangi toz toprak kabrimin üstüne dökülecek
Beni güneşten, derya olmuş hasretinden, o cennet gözlerinden
Yeraltında bir oda: hangi mezar gizleyecek?
Hasretin sevgimi değil artık beni aştı
Ama sen beni kâğıtlar kadar anlamadın
Kefenim şimdi gelinliğinin beyazı
Seni sevmekten korkmadım
Göğsümde yırtık bir fotoğrafın umuttan yılmadım
Dilimde yazdığım son iki dize sensizliğe haykırdım:
Seni beklediğim her geceyi bin yıl uzattım
Cehennemi ben görmeden birkaç ömür yandım...

Benim bütün sevgilerim avucumdaki kor ateşim...
Yüzüstü bıraktım en sonunda kendimle sensizliği
Çünkü senin bilemeyeceğin kadar tattım çaresizliği
Yandım belki de bir ateşin dileyeceği kadar
Her ateşe yeter yüreğim cehennem misali
Sevmeyi uzun zaman önce kara gözlerde gördüm
Ona her baktığımda sevmeyi ve enesi gördüm
Yeknesakmış hasreti yeknesakmış sevgisi
Ama o beni bir türlü sevmeyi öğrenemedi...

Sana sesleniyorum kabrim: toprağınla dolar taşar mısın?
Beni kimse sevemedi sen yanına alır mısın?
Garip bir adamım, ne yarınım var ne de sabrım
Şu dünyada bir karanlık gecem bir de sen varsın...


Enes Başak
www.enesbasak.wordpress.com