Hayattır bu bir bakmışsın yeterlidir vaktin,
İçten dileklerinin hayallerinin gerçekleşmesine.
Bir bakmışsın son adımdır attığın ,
Kalsakta bir umudun ışığına hasret
İçimize işlemiş olsa da acılar
Yine de seviyoruz yaşamı bıkamıyoruz.

Bazen yetti canımıza ,
Ne bu acımasızlık gaddarlık diyoruz,
Yeri geliyor çekilene kader diyoruz
Yeri geliyor
Ondan alacaklarımızı zorluyoruz.
Bazı yerlerdede takılıyoruz ,
Hakkımız olanı sökerek alamıyoruz
Sanki her daim
Onun sözü geçmekte, dinliyoruz.

Adilliğinde tereddüt ediyoruz bazen,
Dikenlerine dokunuyoruz gül bilip
Bir kuru nefes hatrina
Dikenleri dört yanımızı sarsa da .

Hatamızda vardı elbet anlamasakta,
Gün geliyor bir tek darbeyle
Ömür ağacımızı kendimiz kesiyoruz
Tutundugumuz basamaklar yıkılırken
Yok edemiyoruz keşkeleri pişmanlıkları.

O "da" bir büyüklük edip bize,
Vermiyor geçip giden gençliğimizi
Ona büyük görev düşse de, olmuyor affedici.

Ve nedense ?
Azda olsa mutluluktan pay ayırmıyor
Bazı yıllar yerinde sayıyor çeşitli nasipler
Ne aç bırakıyor bizi ne de artırıyor .

Öncümüzdür izleriz onu ama ,
Hırpalıyor insafsizca bazi yillarda da .
Bizde gelecek yila umuda
Nadasa birakiyoruz tarlamizi,
Geçicidir diye her darlık nasıl olsa..

İdare etmeyi öğrendik kıyıdaki köşedekilerle
Ve avutucu olsa da, mutluluk kırıntılarıyla.
Bazen suluyoruz O kırıntıları ,
Yeşermesi için gözyaşlarımızla
Arada yıkanması lazım gözpınarlarımızında
Bununda anlamına varıyoruz.

Her gece mutlak ulaşıyor gündüze ,
Zamanı koşturamıyoruz
"O" çok sevdiğimiz gül bahçesinin dikenli yolunda.
Yalın ayak gezinmeyi nasıl seviyorsak
Acılarının hükmü karşısında da
Sabırla dağların bile eğileceğini umuyoruz...


Nuran KARACA
2.8 2012..saat 21 15